In bepaalde gevallen kan de toepassing van een wet onrechtmatig zijn wanneer geen schadevergoeding wordt aangeboden. De overheid moet namelijk oog hebben voor individuele belangen bij de uitvoering van een wet. In bepaalde gevallen bestaat recht op compensatie en schadevergoeding omdat het gaat om een ongerechtvaardigde inbreuk op het ongestoord genot van eigendom.
Dit blijkt maar weer eens uit een recente uitspraak van het College van Beroep voor het Bedrijfsleven (ECLI:NL:CBB:2016:50) d.d. 15 juni 2016. Door een aantal agrariërs werd aangevoerd dat er sprake is van onrechtmatigheid van de toepassing van de Wet verantwoorde groei melkveehouderij (Wvgm), nu er geen schadevergoeding werd geboden.
Een inbreuk op het ongestoord genot van eigendom is op basis van artikel 1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens slechts gerechtvaardigd wanneer er een “fair balance” is getroffen tussen de algemene belangen die de wettelijke maatregelen dienen enerzijds en de bescherming van individuele rechten anderzijds. Wanneer er sprake is van een individuele en buitensporige last (“individual and excessive burden”) ten opzichte van een aantal personen, dienen deze daarvoor worden gecompenseerd.
Met de Wvgm is er een stelsel van maatregelen ingevoerd dat is gericht op regulering van de eigendom van de veehouders en dit stelsel vormt een inbreuk op het recht van appellanten op ongestoord genot van eigendom. De vraag is of deze inbreuk gerechtvaardigd is. Het College is van oordeel, dat de Staatssecretaris door niet in te gaan op de individuele omstandigheden van deze agrariërs de besluiten niet voldoende zorgvuldig heeft voorbereid en gemotiveerd.
De Staatssecretaris wordt opgedragen om in het kader van het nemen van nieuwe beslissingen op bezwaar te onderzoeken of deze wet op grond van bijzondere, niet voor alle melkveehouders geldende feiten en omstandigheden in verband met de daarmee samenhangende verplichtingen in verband met deze wet voor een of meer van deze agrariërs een individuele, buitensporige last oplevert als bedoeld in artikel 1 van het EP, die buiten toepassing moet worden gelaten zolang niet is voorzien in een passende maatregel ter compensatie van die last.
Afhankelijk van de individuele omstandigheden van deze agrariërs kan er dus inderdaad sprake zijn van een recht op schadevergoeding. Mocht u naar aanleiding van deze uitspraak vragen hebben, neem dan contact op met Marleen Schulte van MS Advocatuur & Mediation ([email protected]).